۞جوانان دارالولایه سیستان۞

شرطى ندارد ، و دوست خدا و دوست دوستِ خدا شدن به اندك چیزى حاصل مى شود و آسان است . این روایت كه در كتاب ینابیع الموده می باشد ، در بالاى ایوان طلاى حضرت امیر ـ علیه السّلام ـ از زمان هاى بسیار دور نوشته شده است که :

«قالَ رَسوُلُ اللّه  ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ لَوِ اجْتَمَعَ النّاسُ عَلى حُبِّ عَلِىِّ ابْنِ أَبى طالِبٍ، لَما خَلَقَ اللّه  النّارَ ؛ رسول خدا ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ فرمود : اگر همه ى مردم بر محبّت على بن ابى طالب گرد مى آمدند ، هرگز خداوند آتش جهنّم را نمى آفرید .»

قدردان اهل بیت هستیم؟

ولى ما قدردان اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ نیستیم ، مثل كسانى هستیم كه گنجى در خانه دارنداما رفتارهایشان حاکی از این است که گویا گوهری را ندارند و از آن غافل محض اند!

گاهی اوقات كار ووضع ما بدتر از آن هاست؛ گویا مانند كسانى كه به امامت اعتقاد ندارند ، ما نیز امیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ نداریم و مانند آن ها زندگى مى كنیم كه آن حضرت را ندارند .

با این كه قرآن را در یك دست و عترت را در دست دیگر داریم، ولى انگارکه دستمان خالى است و هیچ نداریم و سنگینى آن ها را احساس نمى كنیم. گویا چیزى در اختیار ما نیست! از مرحوم حاج شیخ عبدالكریم حایرى نقل شده كه فرمود: «سنّى ها عترت را ضایع كرده اند ، و شیعه ها قرآن را .»

ین دو موضوع با توجه به سخن پیامبر(ص) که فرمودند: «این دو (قرآن و عترت ) در کنار هم هستند و هیچ گاه از هم جدا نمی شوند، اگر كسى یكى از این دو را ضایع كند، دیگرى را هم ضایع خواهد كرد.» هر دو با هم وحدت وارتباط تنگاتنگ دارند .

انسان باید یا لجوج و معاند باشد و یا جاهل كه نفهمد على و اولادش ـ علیهم السّلام ـ در صف عادلین و متّقین و صادقین اند، و دشمنان آن ها در صف فاسقین و فاجرین .

به خدا پناه مى بریم از این كه در زمره ى فاسقین و ناصبین باشیم ، نه در گروه متّقین !

با توجه به مطالب ذکر شده آماده برای دوستی با چه کسی هستید؟

آیا بهتر از اهل بیت دوستی را سراغ دارید که در دنیا به فریاد انسان برسد و او را لحظه ای فراموش نکند؟

عشق به اهل بیت علیهم السلام زمینه ساز عشق به خداوند است و دوست داشتن اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله مهر ورزیدن به ارزش های والای الهی می باشد .

رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیاء الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال و زحمات یک مسلمان در گرو محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام می باشد . امام علی علیه السلام از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل می کنند :

« لا تزول قدما عبد یوم القیامة حتی یسال عن اربع ... و عن حبنا اهل البیت ; در روز قیامت هیچ بنده ای قدم برنمی دارد مگر اینکه از چهار چیز سؤال می شود ...

 [که چهارمین سؤال ]از دوستی ما اهل بیت خواهد بود .»¹

براین اساس تقرب به خداوند و رسیدن به سعادت دنیا و آخرت با عشق و دوستی آل پیامبر صلی الله علیه و آله عجین شده است .

مولوی می گوید:

هر که خواهد همنشینی با خدا

او نشیند در کنار اولیاء

مهرورزی به دیگران یک نیاز محبت فطری است ،

اما چه زیباست که انسان در بذل محبت ، خوبان و برترین ها را برگزیند و اهل بیت علیهم السلام مظهر خوبی ها و کمالاتند ، چنانکه علی علیه السلام فرمود:

«هیچ کس را در کمالات و صفات زیبای انسانی با آل محمد صلی الله علیه و آله نمی شود مقایسه کرد ، دیگران که پرورده نعمت هدایت اهل بیت پیامبرند ، هیچ گاه با آنان برابر نخواهند بود .»

اگر عاشقی کنی و جوانی

عشق محمد بس است و آل محمد

بهترین نوع ارتباط با پیشوایان معصوم علیهم السلام همان محبت و مودتی می باشد که یک رابطه قلبی و درونی است و خداوند متعال هم در قرآن کریم به چنین ارتباطی دعوت کرده و می فرماید : « قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی ؛ بگو من بر انجام امر رسالت ، از شما مزدی نمی خواهم ، مگر دوستی و محبت درباره نزدیکانم .»²

حال که دوست واقعی خود را پیدا کرده ایم ، نشانه های علاقه به او را در خود جستجو کنید .

برخی از این نشانه ها با توجه به سخنان امام علی علیه السلام عبارتند از :

1 - محبت توأم با عمل و تقوا

دوست داشتن اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام تقوای الهی و دلی پاک می خواهد . علی علیه السلام می فرماید : « من احبنا فلیعمل بعملنا و لیتجلبب الورع ; هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند و لباس پرهیزگاری را جامه و پوشش خود قرار دهد .» ³

ورع و تقوی و دوری از گناه باید سرلوحه زندگی محبان اهل بیت علیهم السلام باشد تا بتوانند عشق پاکان را در دل خود جای دهند و گرنه دلی پر از شوق گناه را چطور می توان جایگاه و ظرف محبت اولیاء الهی قرار داد .

شیفتگان اهل بیت علیهم السلام دائم در زمزمه می باشند که:

دل جایگاه عشق تو باشد نه غیرتو

این خانه خداست به شیطان نمی دهم

علی علیه السلام می فرماید : « من احبنا فلیعمل بعملنا و لیتجلبب الورع ; هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند و لباس پرهیزگاری را جامه و پوشش خود قرار دهد»

2 - عشق به دوستان اهل بیت علیهم السلام

امیرمؤمنان علیه السلام در این رابطه می فرماید: « هر کس می خواهد بداند که آیا عاشق حقیقی اهل بیت علیهم السلام است یا نه، به قلب خویش رجوع نماید ، اگر در دلش محبت دوستان ما هست پس او دشمن ما نیست ; دوست ماست ، ولی اگر یکی از دوستان ما را در دلش دشمن می دارد ، او دوستدار حقیقی ما نیست .»⁴

خلوت دل نیست جای صحبت اغیار

دیو چو بیرون رود فرشته درآید

در زیارت جامعه کبیره می گوئیم : « فمعکم معکم لا مع عدوکم ... ; [ای اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله!] من با شما هستم ، با شما هستم ، نه با دشمن شما ... .» ⁵

4 - آمادگی برای محرومیت ها

ولایت اهل بیت و دلباختگی به این خاندان بدون آمادگی برای رنج و محنت ها و با گریختن از انواع محرومیت ها امکان پذیر نخواهد بود ، زیرا که :

نازپرورده تنعم نبرد راه بدوست

عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد

حقیقی بودن علاقه درونی شخص ، هنگامی نمایان می شود که فرد مورد امتحان قرار گیرد و حوادثی تلخ و ناراحت کننده در زندگی انسان رخ نماید ، آن گاه است که دوستان حقیقی از دوستان مجازی جدا می گردند و گرنه در هنگام راحتی و آسایش هر کسی می تواند ادعای دوستی اهل بیت علیهم السلام را داشته باشد .

امام علی علیه السلام می فرماید : « من تولانا فلیلبس للمحن اهابا ; هر کس ما اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله را دوست بدارد باید برای محنت ها پوستی دیگر بپوشد .» ⁶ این جمله کنایه از این است که محبّ حقیقی آمادگی برای مقابله با انواع بلاها و مشکلات را خواهد داشت .

هر که در این بزم مقربتر است

جام بلا بیشترش می دهند

امیرمؤمنان علیه السلام در سخنی دیگر فرمود: « من احبنا اهل البیت فلیستعد للفقر جلبابا ; هر کس ما اهل بیت را دوست بدارد پس باید فقر و محرومیت ها را چونان لباس رویین بپذیرد.»⁷

5 - برائت از دشمنان اهل بیت علیهم السلام

یکی دیگر از نشانه های عشق حقیقی ، دوری جستن از مخالفین و دشمنان عترت پیامبر صلی الله علیه و آله است . دوستدار حقیقی اهل بیت علیهم السلام باید از دشمنان آنان تبری جوید و محبت خویش را برای خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله خالص و بی آلایش سازد.

عاشق اهل بیت علیهم السلام هیچ گاه در کنار تولی ، تبری را فراموش نمی کند و اساساً بدون تبری از دشمنان ، مودت و محبت معنی ندارد .

کفر و ایمان قرین یکدگرند

هر که را کفر نیست ، ایمان نیست

امیرمؤمنان علی علیه السلام در سخنی زیبا به این نشانه دوستداران اهل بیت علیهم السلام اشاره کرده و می فرماید :

«دوستی ما و دوستی دشمنان ما در وجود یک انسان جمع نمی شود ، چون خداوند برای انسان دو قلب قرار نداده که با یکی این را دوست بدارد و با دیگری آن را دشمن بدارد. دوستدار ما باید عشق و علاقه خود را برای ما خالص بگرداند همانطوری که طلا در داخل آتش خالص و تمام عیار می گردد . بنابراین هر کسی می خواهد بداند که دوست واقعی ما هست یا نه ، قلب خود را مورد آزمایش قرار دهد . اگر در دل او همراه محبت ما ، محبت دشمن ما هم باشد او از ما نیست و ما هم از او نیستیم .» ⁸

شاید در ذهن عده ای خطور کند که :

ای بابا ، حالا این دوستی با اهل بیت سود و نفعتی هم دارد ؟

آثار و برکات دوستی اهل بیت

1 - حشر با اهل بیت علیهم السلام در روز قیامت

علی علیه السلام فرمود: « من احبنا کان معنا یوم القیامة و لو ان رجلا احب حجرا لحشره الله معه ؛ هر که ما را دوست بدارد، در روز قیامت با ما خواهد بود و اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد ، خداوند او را با آن محشور خواهد کرد .»⁹

2 - بالاترین درجات بهشت

آن بزرگوار فرمود : « ان اهل الجنة ینظرون الی منازل شیعتنا کما ینظر الانسان الی الکواکب ؛ اهل بهشت به منازل شیعیان ما (در بالاترین درجات آن) نگاه می کنند همانطوری که انسان به ستارگان می نگرد .»¹⁰

3 - دادرسی در سخت ترین لحظات

علی علیه السلام در حدیثی به حارث فرمود : « لینفعک حبنا عند ثلاث: عند نزول ملک الموت و عند مسالتک فی قبرک و عند موقفک بین یدی الله ؛ دوستی و محبت ما اهل بیت در سه جای مهم و سرنوشت ساز برای تو سود خواهد داد :

هنگام نازل شدن فرشته مرگ و موقعی که در قبر مورد سؤال و بازخواست قرار می گیری و زمانی که در روز قیامت در مقابل پروردگار ایستاده باشی .»¹¹

4 - قبولی کارهای نیک

امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «هر کس ما اهل بیت را دوست داشته باشد ، ایمان او مفید بوده و اعمالش مورد پذیرش قرار خواهد گرفت ، اما اگر کسی محبت ما اهل بیت را در دل نداشته باشد از ایمان خویش بی بهره بوده و کارهای نیک و اعمال دینی او مقبول نخواهد بود، گرچه روزها روزه گرفته و شب ها به عبادت بپردازد . »¹²

پی نوشت ها

1- امالی مفید، ص 353

2- شوری ،23

3- الکافی ، ج 6 ، ص 389

4- همان ، ج 27 ، ص 53

5- مستطرفات السرائر، ص 639

6- غررالحکم با ترجمه آقا جمال ، ش 9038

7- نهج البلاغه ، صبحی صالح ، حکمت 112

8- تفسیر قمی ، ج 2 ، ص 171 و 172

9- امالی صدوق، ص 209، مجلس 37

10- بحارالانوار، ج 8، ص 148

11- همان ، ص 461

12- بصائر الدرجات ، ص 364

منابع :

- بحارالانوار، ج  39 - ارشاد القلوب ، ج 2

- مقاله عبدالکریم پاک نیا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: